Sibelden Taslak

Sıradan, saçma bir arkadaş grubu. Kızlı erkekli beş kişi, son derece gürültücü ve rahatsız edici tavırlarla yollarına devam ederlerken kolunu adını unuttuğu bir kızın beline dolamış, gülerek bunu düşünüyordu. İngiltere'deyken hiçbir şey tuhaf kaçmazdı nasılsa, Fransa ya da başka bir yerde olsalar bu davranışları dikkat çekebilirdi ama burada değil. Yaz tatilinin bir bölümünü abisi Julian'da geçirmeye karar verdiğinden beri her günü böyle geçiyordu, tek başına ya da ailesiyle durmakla kıyaslanınca burası kesinlikle çok daha tahammül edilebilirdi. Yarım saat kadar önce batmaya başlayan güneş, şimdi neredeyse tamamen gözden kaybolmuştu sık meşe ağaçlarının arasında. Titrek, solgun bir ışık yanındaki kızın şaşkın görünen çehresini aydınlatırken gülümsedi, onun rahat hissetmesini sağlamak gibi bir amaç doğrultusunda kızı kendisine daha da yaklaştırdı. Bir pislik olup olmaması da umrunda değildi açıkçası, eğlendiği sürece ne önemi vardı ki? Ya da eğlendikleri. Sigarasının parmaklarını yakacak derecede kısalmış izmaritini yere fırlattıktan sonra, adımlarını yavaşlatarak grubun gerisinde kaldı. Kızla. Birkaç saniye öylece durduktan sonra kızın gece siyahı saçlarından geçirdi parmaklarını, hoşuna gidiyordu. İri sayılabilecek yeşil gözleri, esmer teni ve gül kurusu renkli dudaklarıyla oldukça güzel sayılırdı, fakat itiraf etmek gerekirse onunla yakınlaşmak istemezdi. Öpmek ya da başka bir şey. Karşısına Adriana Lima çıkıp kucağına atlasa bile umrunda olmayabilirdi, şu aralar istemiyordu işte. Hogwarts gerçekten çok muhteşem kaynakları olan bir yerdi sonuçta, fakat şimdi adını bile bilmediği bu güzelliğe asılma sebebi tamamen içgüdüydü, o kadar. Güldü. Önde, hâlâ saçmalayarak ilerleyen gereksiz varlıklardan sonra, Javier'ı daha güvenilir bulmuştu elbette. Alaycılığı bazen rahatsız edici düzeye ulaşsa da çoğu zaman aşırıya kaçmazdı sonuçta o, diğerlerinin aksine.

" Şu gerzeklerden rahatsız olduysan, biliyorsun, söylemen yeter. Yalnız kalabiliriz. "

Tepkisini tahmin edebiliyordu. Bir süre oğlanı inceleyecek, düşünecek, fakat evde bekleyen ailesini ya da bunun sadece bir şaka olduğunu düşünüp reddedecekti. Kibarca yalan söyleyerek. Hep böyle olurdu. Umrunda olmaması gayet iyiydi o halde. Yazın başında, Londra'nın tuhaf soğuğuyla affaladıktan sonra Vietnam'lı bir sokak satıcısından 'sahte' diye aldığı -fakat gerçek çıkmıştı- deri montunun cebinden bir sigara daha çıkarıp yaktı. Kız gitmişti. Park açık mavi bir pusa büründükten sonra olağandışı denilecek kadar sessizleşmiş, neredeyse sadece ağaçların ve çalıları hissedebileceğini farkettirmişti genç büyücüye. Koyu sarı saçlarına karışan ince yağmur damlaları giderek büyümüş, hızlanmış, en sonunda onda kapalı bir yere gitme isteği uyandıracak şiddete bürünmüştü. Fakat istemsizce yoluna devam ederken daha önce hiç bulunmadığı küçük bir patikaya sapmıştı bile, nereye gideceği ya da ne yapacağı hakkında hiçbir fikri bulunmasa da. Şimdiden damlalar sayesinde koyu kahverengi bir tona bürünmüş yumuşak toprağın kokusunu içine çekiyor, içgüdüsel olarak ağaçların daha sık olduğu bölüme gidiyordu. Yürüdü. Zihni düşüncelerden, Adriana Lima ya da Boyd Holbrook'tan arınmıştı, sadece serin rüzgarı hissediyor ve yürüyordu.